مراقبت از کودک بیرون از خانه، موضوع و مسئله ای بسیار مهم و حائز اهمیت است. همه فکر میکنند نمیتوان با کودکی که شیطنت میکند به مکانهایی مانند پارک ، مراکز خرید و … مراجعه کرد. برخی کودکان علی رغم اینکه در منزل رفتاری مناسب دارند اما به محض حضور در مکانهای عمومی شیطنتهای کوچک آنها دردسرساز میشود و به والدین یا پرستار کودک اجازه نمیدهند به کار خود رسیدگی کنند. رعایت اصول رفتاری و متدهای روانشناسی مناسب در این زمینه بسیار موثر است و میتواند دغدغههای برخورد با کودکان در مکانهای عمومی را مرتفع کند. در این مقاله از مرکز پارسیان مهرپرور به شما روشهایی را آموزش دهیم که با کاربرد آنها والدین کودک و یا پرستار کودک میتوانند در زمانهایی که با کودک به خارج از منزل میروند اوقات بهتری را سپری کنند.
چرا مراقبت از کودکان در بیرون از خانه اهمیت دارد؟
جدا از امن بودن محیط درون خانه برای کودکان، برخی از آسیبها و صدمات مربوط به خارج از خانه است. غریبهها، پارک و مکانهای عمومی و حتی برخی از افراد آشنا و فامیل هم میتوانند مشکلاتی را برای کودک ما به وجود بیاورند. مواردی مثل حملهٔ حیوانات به کودکان، خفگی کودکان در آب حوض و استخرها و حتی نور خورشید هم میتواند در گروه خطرهای خارج از خانه برای کودکان قرار بگیرد. اما برای ایجاد امنیت کودک خارج از خانه چه کارهایی باید انجام داد؟
برخورد صحیح با کودک در محیط بیرون از خانه
یکی از علل این موضوع تناقض رفتاری والدین در بیرون و داخل منزل است زمانی که تنبیه رفتار نادرست کودک در خارج از منزل به درستی انجام نمیشود. البته به این دلیل است که والدین ترجیح میدهند کودک را در جمع تنبیه نکنند و اصولاً با جمله تو خونه باهات کار دارم تنبیه را به بعد موکول میکنند. قبل از هر چیز یادتان باشد به هیچ وجه کودکتان را در فضای عمومیتنها نگذارید. حتی چشم برداشتن از کودک برای چند دقیقه و سپردن او به افراد غریبه مى تواند شما را براى همیشه پشیمان کند. در ادامه، به این موارد دقت کنید:
1) کودکان را درک کنید!
هرگز از یک کودک ۲ یا ۳ سال توقع نداشته باشید که قادر باشد مانند یک بزرگسال در صف یک رستوران منتظر بماند در حالی که هیچ وسیله ای برای سرگرم شدن در اختیار ندارد.هرگز تصور نکنید که یک کودک ۲ساله میتواند یک سخنرانی که برای او جذابیتی ندارد را تحمل کند. همراه بردن هر روزه کودکتان برای خرید کار درستی نیست این موضوع از صبر و توان کودکان خارج است.
2) مراقبت از کودک بیرون از خانه و برخورد با غریبهها
به کودکتان آموزش بدهید در زمین بازى به حرف افراد غریبه توجهی نکند. از فرزندتان بخواهید اگر مرد یا پسر بزرگ تر یا حتی زنی ناشناس، او را به بستنی یا شکلات یا یک چیز هیجان انگیز دعوت کرد، این موضوع را حتماً با شما مطرح کند و با نظر شما به خواسته ی او جواب بدهد.
3) بیرون رفتن را برای کودک دلپذیر کنید.
لازم است زمانی که والدین یا پرستار کودک تصمیم میگیرند که کودک را برای انجام کاری به خارج از منزل ببرند درباره نوع کار فکر کنند. کودک را در وضعیتی قرار ندهید که خارج از تحملش باشد .
4) بهتر است کودک برنامه بیرون رفتن را بداند.
در مورد جایی که قرار است بروید یا کاری که قرار است انجام بشود با کودک صحبت کنید.با کودک صحبت کنید که این کار چه مقدار زمان میبرد و کی دوباره به منزل برمیگردید. فکر کنید که چه کار میتوانید انجام دهید که این زمان بیرون ماندن را برای کودک لذت بخش بکنید.
5)مراقبت از کودک بیرون از خانه : تشویق کودک به هنگام کارهای مثبت
این روش تربیتی درست نیست که والدین کودک یا مراقب کودک هنگامی که کودک رفتار مناسبی از خود نشان میدهد سکوت میکنند ولی زمانی که کار اشتباهی انجام میدهند به سرعت آنها را مواخذه میکنند. حتماً زمانی که کودک کار خوبی انجام میدهد، تشویق کودک را فراموش نکنید.
6) برای بیرون بردن کودک از قبل برنامه ریزی داشته باشید.
در صورتی که زمان زیادی را بیرون از منزل هستید و میدانید وسیله ای برای سرگرم شدن کودک وجود ندارد حتماً اسباببازی و یا وسیلۀ سرگرمکننده همراه داشته باشید تا در صورت لزوم، آن را به کودک بدهید. میتوانید از کودک بخواهید یکی از اسباببازیهایش را که دوست دارد، همراه خود بیاورد.
7) برای کودک روشن کنید از او چه میخواهید.
لازم است کودک بداند که والدین یا پرستار کودک هنگام بیرون بردن وی از او چه انتظاراتی دارند. لازم است کودک بداند اجازه انجام چه کارهایی را ندارد. برای کودک روشن کنید که در صورت عدم همکاری چه واکنشهایی در انتظارش است.
8) مراقبت از کودک بیرون از خانه : شرایط را برای کودک مساعد کنید.
در پاره ای از موارد پیش میآید که افرادی که در نزدیکی کودک حضور دارند خود باعث ایجاد شیطنت در کودک میشوند به این صورت که نوع بازیهایی که با کودک انجام میدهند نا آرامی کودک را تشدید میکند در این شرایط لازم است که با اطرافیان مذاکره داشته شید.مثلاً به پدرتان بگویید: پدر، علی از بودن با شما لذت میبرد ولی شما او را به هوا پرتاب میکنید و نمیدانید وقتی با من تنها میشود چقدر اذیت میکند. لطفاً از این به بعد با او بازیهای آرامتری بکنید.
9) برای زمانهایی که کنار کودک نیستید برنامه داشته باشید.
در صورتی که کودک شما پرستار کودک دارد و قرار است در زمانهایی که شما کنارش نیستید کنار پرستار بماند قوانین را عنوان کنید. همینطور به کودک هم یادآوری کنید که پرستار او قوانین را میداند.
10) مراقبت از کودک بیرون از خانه: به حرفهای خود عمل کنید.
کودک چه رفتاری مثبت انجام دهند چه منفی لازم است با پیامد آن روبرو شود. این پیگیری در مورد مکانهای عمومی هم صدق میکند. شما میتوانید پیامدی را برای مکانهای عمومیانتخاب کنید که اجرای آن واقعاً امکان پذیر باشد. این پیامد میتواند یک صحبت با صدای کم باشد یا حرکتی که کودک بداند چه معنایی دارد و کاری که کرده از نظر شما منفی است یا مثبت و اگر منفی است باید منتظر پیامد آن باشد.
به مثال زیر توجه کنید :
تصور کنید که برای صرف شام به یک رستوران رفته اید و کودک شروع میکند به پرتاب قاشق خود و با تذکرات شما هم این کار را متوقف نمیکند. راه حل چیست ؟در این صورت لازم است پیامد ادامه اینکار را به کودک گوشزد کنید شما به او میگویید که اگر کارش را متوقف نکند باید برود و در ماشین منتظر بماند به این روش اخراج کودک میگویند.
و در صورت لزوم او را از جایش بلند کنید و از رستوران خارج کنید؛ حتی اگر در راه جیغ کشید. البته شما شرمنده خواهید شد ولی بدانید که اگر همین حالا واکنش نشان بدهید در آینده مشکلات کمتری خواهید داشت.هر زمان که کودک را به ماشین بردید به کودک بگویید که هر وقت آرام شد و جیغ نکشید میتواند دوباره به رستوران برگردد. برای انجام این کار قاطع باشید زیرا اگر یکبار بتوانید به درستی عمل کنید دفعات بعد با یک اشارۀ کوچک، قادر خواهید بود کودک را ساکت کنید.
11) شماره تلفنهای مهمی مثل پلیس ۱۱۰ را به کودک آموزش دهید.
همواره از این مسأله مطمئن شوید که فرزندتان میفهمد در مواقع خطر باید شماره ۱۱۰ را بگیرد. به او مسیری که باید از خانه تا مدرسه طی کند را کاملاً نشان دهید و به او یادآوری کنید که اگر خطری او را تهدید کرد، به اولین مکانی که باید برود همان مدرسه است و با اولین جایی که باید تماس بگیرد، پلیس ۱۱۰ است.